Mam, fi, Elain a Cynan yn 1990. Cymru wedi cymryd sawl cam ymlaen a sawl cam yn ôl ers hynny!
Un o’r atgofion gwleidyddol cyntaf sydd gen i oedd Cynog Dafis yn ennill Ceredigion i Blaid Cymru am y tro cyntaf yn 1992. Roeddwn i’n chwe mlwydd oed. Dwi’n cofio’r poster yn iawn – papur gwyrdd, a llun o Cynog mewn grayscale arno.
Y tro hwnnw daeth Plaid Cymru o fod yn bedwerydd yn 1987 i ennill yn 1992. Swing o 15%, a chodi nifer y pleidleisiau dderbyniodd y Blaid o dros wyth mil.
O’r foment yna ymlaen a thrwy’r rhan fwyaf o fy mhlentyndod roeddwn yn credu fod newid gwleidyddol yn bosib. Llafur yn rhoi crasfa i’r Ceidwadwyr yn 1997 a Phlaid Cymru yn cynyddu eu mwyafrif yn eu seddi nhw. Ennill Refferendwm Datganoli yr un flwyddyn. Ac yna chwyldro 1999 pan heriwyd hegemoni Llafur yng Nghymru am y tro cyntaf ers degawdau wrth i Blaid Cymru ennill seddi fel Rhondda ac Islwyn.
Ond, a bod yn onest, ers troad y mileniwm mae’r cyffro a’r teimlad fod newid yn bosib oedd i’w brofi trwy’r 90au wedi pylu rhywfaint. Ond mae edrych yn ôl ar fy atgof gwleidyddol cyntaf o 1992, yn chwe mlwydd oed, yn fy atgoffa fod newid yn bosib, a fod newid yn llesol i bob gwlad ddemocrataidd.
